Miejscowości Gminy Czarnocin
Będziaki - nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Będzisz lub Będzin i po raz pierwszy w źródłach zapisana została w 1326 r. Dawniej Będziszyce i Będzice (tak podaje Długosz), w l. 1470- 1480 zapisana Bondzyschycze, Bandzicze. Dziesięcinę ze wsi pobierał biskup krakowski, a w części kantor wiślicki. Od XVI w. do końca I Rzeczpospolitej wieś królewska. W 1827 r. było tu 11 domów i 78 mieszkańców, a w 1997 r. 49 domów i 230 mieszkańców. W XIX w. wieś należała do gminy Złota.
Bieglów – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Biegiel i znana jest
w źródłach od 1381 r. jako Beglow, de Bieglow, w 1529 Bycglow. Dziesięcinę z tej wsi oddawano plebanowi w Stradowie i w Dzierążni oraz prepozyturze wiślickiej. W 1827 r.
we wsi było 14 domów i 101 mieszkańców, w 1997 r. - 43 domy i 208 mieszkańców.
Budziszowice (obecnie Malżyce) - Wieś przynależy do sołectwa w Malżycach. Dawniej też Budziszewice. Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Budzisz i po raz pierwszy w źródłach wymieniona jest w 1441 r. jako Budzischewicze, w 1470-80 Budzischowicze. Dziesięcinę ze wsi oddawano prebendzie wiślickiej. W 1827 r. było tu 12 domów i 96 mieszkańców.
Charzowice – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Charz, dawniej Charzewice. W źródłach znana jest od 1302 r. jako de Charzeuicz, w latach1470-80 Charzowicze. Dziesięcinę wieś oddawała prepozyturze wiślickiej, a właściciel wsi – plebanowi w Sokolinie. W 1827 r było tu 14 domów i 106 mieszkańców, w 1880 r. - 16 domów, w 1997 r. - 34 domy i 116 mieszkańców.
Cieszkowy – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Cieszek.
W XV w. występował Cieszków Duży i Mały (Cieszkow Maior, Czyoskow Minor, w latach 1470-80 jako Czyeszkowi, a od XVIII w. Cieszkowy. Dziesięcinę wieś oddawała prepozyturze wiślickiej, zaś na czynszach obu wsi właściciele Andrzej i Jan Rabsztyńscy uposażyli kaplicę rodową w kościele parafialnym w Książu Wielkim. W XVII w. kolejni właściciele Wilamowie i Żeleńscy wybudowali w Cieszkowach zbór kalwiński. W 1827 r. było tu 24 domy i 198 mieszkańców, w 1997 r. – 72 domy i 250 mieszkańców.
Ciuślice – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Czuszel. Dawniej Czuszlice. W latach 1470-80 Czuszlicze, w 1579 Cziuslicze. Dziesięcina ze wsi szła
w połowie do prepozytury wiślickiej, w połowie dla kościoła w Stradowie. W 1827 r. było tu 16 domów i 105 mieszkańców, w 1997 r. – 36 domów i 149 mieszkańców. W XIX w. eksploatowano tu pokłady kamienia budowlanego i gipsu (Turnawiec), była także fabryka gipsu nawozowego.
Czarnocin – Nazwa wsi pochodzi od imienia Czarnota, (nazwa dzierżawcza utworzona sufiksem męskim -in), a najstarsza źródłowa wzmianka o tej wsi pochodzi z lat 1325-1327, kiedy to została wymieniona jako de Czarnocin już wówczas była siedzibą parafii,
zaś w 1470-1480 Czarnoczyn. Dziesięcinę ze wsi oddawano prepozyturze wiślickiej,
a z folwarku i karczmy- w częściach plebanom w Czarnocinie i Probołowicach. W 1827 r. wieś liczyła 37 domów i 250 mieszkańców, zaś w 1997 r. – 124 domy i 435 mieszkańców.
Od połowy XIX w. wieś jest siedzibą władz gminnych.
Dębiany – Nazwa wsi pochodzi od określenia „dębianie” – czyli mieszkający wśród dębów, a także pochodzący z Dęby, z Dębna. Wieś znana w źródłach od 1405 r. jako Dambani. Dziesięcinę ze wsi oddawano kościołowi w Pełczyskach, zaś folwark – kościołowi w Sokolinie. W 1827 r. wieś liczyła 25 domów i 139 mieszkańców, w 1880 r. – 37 domów, zaś w 1997 r. – 74 domy i 261 mieszkańców.
Kolosy – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Kolos. Na polach tej wsi znajdują się dwa zniszczone przez podorywanie kurhany z okresu kultury trzcinieckiej
(ok. 1500 lat przed Chr.) z grupy krakowsko – sandomierskiej. Kurhan I u podstawy,
a wymiary 11 x 13 m, zaś wysokość 2 m. Na szczycie kopca znajduje się figura Chrystusa na wysokim cokole ceglanym. Sto metrów dalej położony był kopiec II, bardzo silnie rozorany. Podstawa tego kopca miała ok. 18 m średnicy, zaś jego wysokość wynosi ok 0,7 m. Kurhan II został przebadany archeologicznie i ujawnił groby należące do kultury ceramiki sznurowej
ze schyłku neolitu. W jednym z grobów znaleziono przy zmarłym piękny topór z serpentynu. Z kopca I przy dobrej widoczności można dostrzec kilka okolicznych kościołów.
W 1370 r. król Kazimierz Wielki przeniósł wieś na prawo niemieckie. W 1650 r. właściciele wsi Rupniewscy wznieśli tu zbór ariański. W 1827 r. było tu 37 domów i 271 mieszkańców, a w 1997 r. – 133 domy i 494 mieszkańców. We wsi funkcjonowała cegielnia – własność rodziny Lechów, był tu też młyn wodny, staw i pokłady kamienia budowlanego. Obecnie cegielnia jest w rękach prywatnych.
Koryto – Nazwa topograficzna, określała położenie wsi leżącej w wąwozie, w obniżeniu terenu, także „koryto rzeki”. Zapisana w l. 1470-80 jako Korytko. W 1827 r. we wsi było 19 domów i 158 mieszkańców, w 1997 r. – 59 domów i 177 mieszkańców.
Krzyż – Nazwa pochodzi od usytuowania wsi na skrzyżowaniu dróg. W XV w. była
tu, należąca do Rabsztyńskich karczma zw. Narożnicą, później Karczmy Dębiańskie od 1791 r. zwane Nakrzyż, a z czasem powstała tu wieś, wzmiankowana w źródłach od 1711 r.
W 1997 r. wieś liczyła 40 domów i 164 mieszkańców.
Malżyce – Pochodzenie nazwy wsi niewyjaśnione. W 1470-80 wymieniana jako Malzicze, może to dawne Maliżyce? Prawdopodobnie nazwa pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Maliga, może Mał/Mal. W 1827 r. było tu 11 domów i 83 mieszkańców, w 1997 r. – 43 domy i 159 mieszkańców. Do sołectwa należą Budziszowice i Górki Budziszowskie.
Mękarzowice – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Mękarz i znana jest w źródłach od 1396 r. jako de Makarzowicz. W 1827 r. było tu 23 domy i 151 mieszkańców, zaś w 1997 r. – 40 domów i 112 mieszkańców. W XIX w. wieś należała do gminy Złota.
Michałowice – Nazwa wsi pochodzi od imienia Michał, w źródłach znana jest od 1404 r. jako Michalouicze. Dziesięcinę oddawano dla kościołów w Dzierążni i w Stradowie. W 1827 r. we wsi było 15 domów i 99 mieszkańców, funkcjonował młyn wodny. W 1997 r. – 35 domów i 156 mieszkańców
Mikołajów – Nazwa wsi pochodzi od imienia Mikołaj i znana jest w źródłach od 1330 r.− należała wówczas do parafii Kazimierza Mała. Dziesięcinę wieś oddawała biskupowi krakowskiemu, zaś właściciel wsi – plebanowi w Kazimierzy Małej. W 1827 r. było tu 11 domów i 79 mieszkańców, a w 1997 r. – 36 domów i 135 mieszkańców. W XIX w. wieś należała do gminy Wawrowice.
Miławczyce – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Miławka lub Miławiec
i znana jest w źródłach od XIV w. W latach 1470-80 jako Mylawczycze. Dziesięcinę wieś oddawała prepozyturze wiślickiej, zaś właściciel wsi – plebanowi w Stradowie. W 1827 r.
we wsi było 24 domy i 152 mieszkańców, w 1997 r. – 48 domów i 172 mieszkańców.
Opatkowiczki – Pierwotnie znana jako Opatkowice, a nazwa pochodzi od godności zakonnej – opata. Na polach tej wsi zachował się w dobrym stanie kurhan z epoki kultury trzcinieckiej (ok. 1500 lat przed Chr.), z grupy krakowskiej-sandomierskiej. Pierwotna średnica tego kurhanu wynosiła 50 m, obecna zaś 30 m; zachowana wysokość ok. 4 m. Podobno z okolic jego podstawy wyorywano niegdyś fragmenty ludzkich szkieletów.
Od XV w. wieś była własnością klasztoru Benedyktynów w Tyńcu, tam też oddawano dziesięcinę. W 1579 r. zapis Opatowicze, w 1839 Opatkowiczki. W 1827 r. we wsi było 17 domów i 106 mieszkańców, w 1997 r. 37 domów i 171 mieszkańców.
Soboszów – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Sobosz lub Sobek, a jej początki sięgają XV w. W latach 1470-80 zapisana jako Soboszow. Dziesięcinę ze wsi pobierała prepozytura wiślicka, natomiast właściciel wsi przekazywał podatek w połowie plebanowi w Probołowicach, a w połowie plebanowi w Tarnawie pod Sędziszowem. W 1827 r. było tu 20 domów i 158 mieszkańców, zaś w 1997 r. − 30 domów i 93 mieszkańców.
Sokolina – Nazwa wsi pochodzi od imienia Sokoł, a najstarsza o niej wzmianka źródłowa pochodzi z 1326 r. z informacją, że już wówczas była siedzibą parafii. Dziesięcinę wieś oddawała początkowo opactwu Cystersów w Sulejowie, a od XV w. – miejscowemu plebanowi, w którego władaniu był też folwark, karczma i sadzawka. Właściciel wsi dziesięcinę płacił scholasterii wiślickiej. W 1827 r. było tu 30 domów i 183 mieszkańców,
a w 1997 r. – 89 domów i 293 mieszkańców. W XIX w. funkcjonowały tu młyn i cegielnia.
Stradów – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Strad, a pierwsza wzmianka źródłowa o tej wsi pochodzi z 1326 r. jako de Stradow. W XV w. funkcjonowała druga nazwa wsi – Zastępów (Zastampow), lecz Długosz wymienia obie nazwy. Dziesięcinę ze wsi pobierał miejscowy pleban. W 1827 r. było tu 23 domy i 73 mieszkańców, a w 1997 r. 57 domów i 169 mieszkańców. W XIX w. wieś należała do gminy Chroberz.
Stropieszyn – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Stropiesz. Dziesięcinę ze wsi oddawano biskupowi krakowskiemu, a z folwarku plebanowi
w Kazimierzy Małej. W 1827 r. było tu 11 domów i 62 mieszkańców, w 1997 r. – 16 domów i 69 mieszkańców.
Swoszowice – Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Swosz, a najstarsza wzmianka źródłowa o wsi jest z 1415 r. – jako Swossouicze. Dziesięcinę snopową oddawano scholasterii wiślickiej i parafii św. Jakuba na Kazimierzu w Krakowie. W 1827 r. było tu 15 domów i 125 mieszkańców, a w 1997 r. – 42 domy i 158 mieszkańców.
Turnawiec – Pochodzenie nazwy nie jest znane, a pierwsza wzmianka o tej wsi pochodzi
z 1326 r. jako Tronowice, potem Frunawieć (1598), Turnawiec (1610), Trzenawiec (1644), Turnowice (1748). Prawdopodobnie nazwa pochodzi od wyrazów turnąć – tulnąć, tum – dawniej kolejność głosowania, gdyż w dawnej Polsce tumować, znaczyło głosować kolejno, województwami. Wieś znana też jako Tronawiec, miejscowi mówią: „ktoś mieszka na Tronawcu”. Dziesięcinę wieś oddawała plebanowi w Czarnocinie. W 1827 r. było tu 8 domów i 63 mieszkańców, a w 1997 r. – 23 domy i 67 mieszkańców.
Zagaje Stradowskie – Nazwa sytuacyjna, określająca położenie wsi w stosunku do gaju. Po raz pierwszy wieś wymieniona źródłach w 1699 r. W 1895 wymieniania jako Zagaje. W 1827 r. było tu 9 domów i 48 mieszkańców, w 1997 r. – 32 domy i 98 mieszkańców. W XIX w. wieś należała do gminy Chroberz.
Zagajów – Nazwa sytuacyjna, określająca położenie wsi w stosunku do gaju.
Po raz pierwszy wymieniona w źródłach w XIV w. W 1440 r. król Władysław Jagiełło przeniósł wieś na prawo niemieckie. Dziesięcinę ze wsi oddawano biskupowi krakowskiemu, zaś folwark kościołowi w Chełmie. W 1827 r. było tu 26 domów i 162 mieszkańców,
zaś w 1997 r. – 79 domów i 298 mieszkańców. W XIX w. wieś należała do gminy Wawrowice.
